Ο Ποιητικός Νοῦς του Αριστοτέλη: Άλλη μία μετριοπαθής πρόταση

Το Διεπιστημονικό Κέντρο Αριστοτελικών Μελετών, οργανώνει την Τετάρτη 14 Μαίου διάλεξη του Καθηγητή Ιστορίας της Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Padova, Μέλους της Accademia Nazionale dei Lincei (Ρώμη), Enrico Berti,στο πλαίσιο του 2oυ “Διεθνούς Colloquium για τον Αριστοτέλη”.

Η διάλεξη θα αρχίσει στις 7 μμ και θα πραγματοποιηθεί στο Κέντρο Διάδοσης Ερευνητικών Αποτελεσμάτων.

Το θέμα της διάλεξης είναι: Aristotle’s Nous Poietikos: Another Modest Proposal.

 Στο πλαίσιο της εκδήλωσης θα γίνει η αναγόρευση του Enrico Berti σε επίτιμο μέλος του “Διεπιστημονικού Κέντρου Αριστοτελικών Μελετών”.

Θα γίνει ταυτόχρονη προβολή του κειμένου της ομιλίας στα ελληνικά. 

Enrico Berti

Ο Enrico Berti γεννήθηκε στο Valeggio sul Mincio, Ιταλία, 1935.

Απέκτησε πτυχίο στη Φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο της Padova το 1957

και το δίπλωμα ειδίκευσης στη Φιλοσοφία από το ίδιο Πανεπιστήμιο το 1963. Διετέλεσε Καθηγητής της Ιστορίας της Αρχαίας Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Perugia από το 1965 έως το 1969,

Καθηγητής της Ιστορίας της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Perugia

από το1969 έως το 1971, και Καθηγητής της Ιστορίας της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Padova από το 1971 έως το 2009.

Ενδεικτικά παρατίθενται άλλες θέσεις και τίτλοι που του έχουν δοθεί: Ο Enrico Berti αναγορεύτηκε Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Padova (2010). Διετέλεσε Καθηγητής στη Scuola Galileiana di Studi Superiori dell’ Università di Padova (2010), στο Pontificia Università Gregoriana (2000), στο Pontifica Università della Santa Croce (2005), στο Pontificia Università di Santa Fe (2008), και στη Facoltà di Teologia di Lugano (από το 2006). Υπήρξε κάτοχος της έδρας Perelman στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών (1997-1998). Επίσης έχει διατελέσει Διευθυντής του Τμήματος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Padova (1997-2003), του Centro Interuniversitario per la Storia della tradizione aristotelica (2000-2008), και της Σχολής Μεταπτυχιακών Σπουδών στη Φιλοσοφία του Πανεπιστημίου της Padova (2003-2009). Υπήρξε ακόμη μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Universitario Nazionale per la filosofia (1987-1997), Πρόεδρος του (Istituto Regionale per la Ricerca, la Sperimentazione e l’ Aggiornamento Educativo del Veneto (Ι.R.R.S.A.E.) (1978-1983), Πρόεδρος της Ιταλικής Εθνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας (1983-1986 , 1995-1998), Αντιπρόεδρος της Fédération Internationale des Sociétés de Philosophie (FISP) (2003-2008), Αντιπρόεδρος του Institut International de Philosophie (Παρίσι, 2006-2009), Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Κέντρου Φιλοσοφικών Σπουδών Gallarate (2008-2011), Πρόεδρος του Institut International de Philosophie (από το 2011), Διευθυντής της σειράς“elenchos” dell’ ILIESI (CNR), και Διεθνής Πρεσβευτής του Πανεπιστημίου της Padova (2011). Από το 2009 είναι Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Padova.

Επίσης είναι Επίτιμος Διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Μέλος τηςAccademia Nazionale dei Lincei (Ρώμη), της International Academy for Philosophy (Yerevan, Αρμενία) και της Pontifical Academy of Sciences (Βατικανό), καθώς και Πρόεδρος του International Institute of Philosophy (Παρίσι).

Ο Ποιητικός Νοῦς του Αριστοτέλη: Άλλη μία μετριοπαθής πρόταση

Enrico Berti

Περίληψη

Η «μετριοπαθής πρότασή» μου είναι να δοθεί προσοχή σε μια φράση του ΠερὶψυχῆςIII 5, 430a19-21 του Αριστοτέλη, η οποία συνήθως παραμελείται. Σύμφωνα με αυτή, η κατἐνέργειαν γνώση, η οποία καθεαυτή είναι πρότερη της κατὰδύναμιν γνώσης, ακόμη και ως προς τον χρόνο, ταυτίζεται με το αντικείμενό της. Εάν η πρόταση αυτή μπορεί να εφαρμοστεί στον νοῦν, όπως προκύπτει από τα συμφραζόμενα και από άλλα χωρία (π.χ. ΜετὰτὰΦυσικὰXII 9, 1075a3-5), μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο περίφημος ποιητικὸςνοῦςείναι η γνώση των αρχών των επιστημών, η οποία είναι αιωνίως διαθέσιμη στον άνθρωπο. Αυτή η υπόθεση θα τεθεί υπό έλεγχο, τόσο μέσα από την ανάλυση ολόκληρου του κεφαλαίου 5 του ΠερὶψυχῆςIII, όσο και μέσα από τη συζήτηση των βασικών ερμηνειών του ποιητικοῦνοῦ, δηλαδή εκείνων του Αλέξανδρου Αφροδισιέα, του Θεμίστιου, του Θωμά Ακινάτη και του Αβερρόη.