Η διάλεξη δίνεται στο πλαίσιο του Διεθνούς colloquium για τον Αριστοτέλη, το οποίο οργανώνει το Διεπιστημονικό Κέντρο Αριστοτελικών Μελετών.

Βιογραφικό Σημείωμα

 Peter Hacker

Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Kent (Canterbury)

Emeritus Research Fellow, St. John’s College,

Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

Ο Peter Hacker γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1939. Σπούδασε Φιλοσοφία

, Πολιτική και Οικονομικά στο Queen’s College της

Οξφόρδης από το

1960 έως το 1963, οπότε έλαβε το πτυχίο του με «άριστα μετ’επαίνων»

(Congratulatory First Class).

Έλαβε υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές στο St.Antony’s

College

της Οξφόρδης, όπου παρέμεινε από το 1963 έως το 1965, γράφοντας τη διδακτορική

διατριβή του υπό την επίβλεψη του

H.L.A.Hart, με θέμα ‘Rules and Duties’ («Κανόνες και

Καθήκοντα

»). Το 1965 έλαβε Junior Research Fellowship στο Balliol College. Το 1966

ολοκλήρωσε τη διδακτορική έρευνά του και του απονε

μήθηκε ο τίτλος του Διδάκτορα.

Έγινε

Tutorial Fellow στο St. John’s College το 1966, θέση που κατείχε έως τη συνταξιοδότησή

του το

2006, όταν αναγορεύτηκε σε Emeritus Research Fellow στο St. John’s. Διετέλεσε College

Librarian (1986-2006)

και Keeper of the College Pictures (1986-1998). Το 2010 έλαβε μια

Τιμητική Υποτροφία στο Queen’s College της Οξφόρδης.

Υπήρξε Επισκέπτης Καθηγητής στο

Makere College της Ουγκάντα (1968), Επισκέπτης

Καθηγητής στο

Swarthmore College των Η.Π.Α. (1973), Επισκέπτης Καθηγητής στο

Πανεπιστήμιο του Michigan στο Ann Arbor των Η.Π.Α. (1974) και Milton C.Scott Επισκέπτης

Καθηγητής

, Queen’s University, Kingston, Ontario (1984). Έλαβε Research Readership in

Humanities

από τη Βρετανική Ακαδημία (1985-7). Το 1986 επέστρεψε για ένα εξάμηνο ως

Επισκέπτης Καθηγητής στο

Swarthmore College των Η.Π.Α. Έλαβε Leverhulme Senior

Research Fellowship (1991-4).

Από το 1992 έως το 2010 διετέλεσε Μέλος της Rothschild

Fellowships Academic Committee, Yad Hanadiv,

Ιερουσαλήμ. Υπήρξε Επισκέπτης Ερευνητής

στο Ίδρυ

μα Rockefeller, στο Bellagio της Ιταλίας, το 2006, καθώς και στο Πανεπιστήμιο της

Μπολόνια για ένα εξά

μηνο το 2009.

Είναι

associate editor του Philosophical Investigation και του Wittgenstein Studies. Από το 1997

έως το

2003 ήταν associate editor του Oxford Dictionary of National Biography (φιλόσοφοι του 20

ου αιώνα). Από το 1998 έως το 2003 ήταν Trustee of the Wittgenstein papers και Μέλος της

Επιτροπής των Επι

μελητών Εκδόσεων. Από το 2003 είναι Μέλος και Γραμματέας της Advisory

Committee of Wittgenstein Editors.

Είναι συγγραφέας περισσότερων των

20 βιβλίων και πολυάριθμων μελετών σχετικών με τη

φιλοσοφία του

Wittgenstein, τη φιλοσοφία της γλώσσας, τη φιλοσοφία της ψυχολογίας, τη

φιλοσοφία και τη γνωσιακή νευροεπιστή

μη.

Επί του παρόντος, ασχολείται με τη συγγραφή μιας τριλογίας για την ανθρώπινη φύση. Οι δύο

πρώτοι τό

μοι, Human Nature: the Categorial Framework και The Intellectual Powers – A Study

of Human Nature

, έχουν δημοσιευθεί. Ο τρίτος τόμος θα φέρει τον τίτλο The Moral Powers – a

Study of Human Nature

.Επικείμενα Βιβλία

•The Intellectual Powers – A Study of Human Nature (Wiley-Blackwell, Oxford, 2013)

•Wittgenstein: Comparisons and Context (Clarendon Press, Oxford, 2013)

Πρόσφατα Βιβλία

•History of Cognitive Neuroscience (co-author with M. R. Bennett); 320 pp. (Wiley-

Blackwell, Oxford, 2008); ISBN 978-1-4051-8182-2.

•Human Nature – the Categorial Framework; 344 pp. (Blackwell, Oxford, 2007); ISBN

978-1-405-14728-6

•Neuroscience and Philosophy: Language, Mind and Brain, 215 pp., co-author with Max

Bennett, Daniel Dennett and John Searle (Columbia University Press, New York, 2007),

ISBN 978-0-234-14044-7

•Philosophical Foundations of Neuroscience, 454 pp., co-author with M.R. Bennett

(Blackwell, Oxford, and Malden, Mass., 2003). ISBN 1-4051-0855-X

•Wittgenstein: Connections and Controversies, 375 pp. (Clarendon Press, Oxford, 2001).

ISBN 0-19-924569-X

•Wittgenstein on Human Nature, 59 pp. (Weidenfeld and Nicolson, London, 1997

 Η Φύση του Νου στον Αριστοτέλη

Peter Hacker

Περίληψη Διαλόγου

Ο Διάλογος διαδρα

ματίζεται στα Ηλύσια Πεδία. Οι συμμετέχοντες είναι ο Richard

(

ένας Οξφορδιανός φιλόσοφος της δεκαετίας του ’50), ο Jill (ένας σύγχρονος

φιλόσοφος

), ο Frank Craik (ένας Αμερικανός νευροβιολόγος), ο Descartes και ο

Αριστοτέλης

.

Ο Διάλογος ανοίγει

με την έγερση προβλημάτων ενός ευρέος φάσματος· αφορούν τον

νου

, τον εαυτό, την ψυχή και τη σχέση του νου με το σώμα. Ο Descartes εισέρχεται

στη σκηνή και υπερασπίζεται την άποψή του

, σύμφωνα με την οποία ο νους είναι μια

ουσία που έχει ως διακριτικό γνώρισ

μα τη σκέψη. Οι νοητικές ιδιότητες είναι

ιδιότητες του νου

. Οι φυσικές ιδιότητες είναι ιδιότητες του σώματος. Ο νους και το

σώ

μα διαμορφώνουν μια αμφίδρομη αιτιώδη σχέση. Αυτή η αντίληψη τίθεται

καταρχάς υπό επεξεργασία και στη συνέχεια υποβάλλεται σε κριτική

. Εξετάζεται,

επίσης

, η θεωρία της ταυτότητας νου και εγκεφάλου, η οποία τελικά αναδεικνύεται

ως ανεπαρκής

. Ο Αριστοτέλης εισέρχεται στη σκηνή και προωθεί τη δική του

βιολογική προσέγγιση του νου

. Η Αριστοτελική έννοια της ψυχῆς τίθεται υπό

διερεύνηση

, ενώ η λογιστική ψυχή προβάλλεται ως εκείνη που διαφοροποιεί τον

άνθρωπο από τα υπόλοιπα ζώα του ζωϊκού βασιλείου

. Η λογιστική ψυχή αποτελείται

από τις διακριτές δυνά

μεις του θεωρητικού νου και της λογιστικής βούλησης. Σε

αντιδιαστολή προς τον Καρτεσιανό νου

, η ψυχή δεν είναι ένα δρών υποκείμενο, αλλά

ένα σύνολο δυνά

μεων. Πράττει κανείς με τον νου, όχι όπως πράττει με ένα όργανο

(

χέρια ή πόδια), αλλά όπως πράττει με τα χαρίσματά του. Εν αντιθέσει προς τις

δυϊστικές αντιλήψεις

, οι νοητικές ιδιότητες είναι ιδιότητες του ανθρώπινου έμβιου

όντος και όχι του νου

—με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, η όραση είναι μια ιδιότητα του

έμβιου όντος και όχι των ματιών του.